قیام متصل به رکوع

قیام متصل به رکوع از ارکان نماز است و نمازگزار باید پیش از رفتن به رکوع در نماز در حالت قیام باشد. ترک سهوی یا عمدی این عمل، باعث باطل شدن نماز می‌شود.

موضوع شناسی

قیام یا حالت ایستادن در نماز، زمانی که پیش از رکوع باشد، از ارکان نماز به شمار می‌آید و انجام (اتیان) آن بر نمازگزار، واجب است یعنی باید پیش از رفتن به رکوع، در حالت ایستاده (قیام) باشد.

احکام قیام متصل به رکوع

• کسی که تکلیف او خواندن نماز به صورت ایستاده است؛ یعنی عذری برای نشسته یا خوابیده خواندن نماز ندارد؛ باید پیش از رکوع، در حالت قیام باشد.
• چنان‌چه کسی پس از خواندن حمد و سوره یا تسبیحات اربعه، رکوع را فراموش کند و بنشیند پس از آن به یاد آورد که رکوع را به جا نیاورده باید دوباره قیام کند؛ سپس به رکوع برود و نمی‌تواند به حالت خمیده و نیم‌خیز درآمده و رکوع به جا آورد.
• در قیام متصل به رکوع، اگر از روی فراموشی، بدن را حرکت دهد یا به جایی تکیه کند، بنا بر احتیاط واجب،‌ باید نماز را تمام کند و دوباره بخواند.
• کسی که خوابیده یا نشسته نماز می‌خواند، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بایستد باید قیام کند و به رکوع برود.
• مستحب است در حال ایستادن، بدن را راست نگه‌دارد و سنگینی بدن را به طور مساوی روی دو پا بیاندازد، شانه‌ها را پایین بیاندازد و دست‌ها را روی ران پا قرار داده انگشت‌ها را به هم بچسباند و جای سجده را نگاه کند. اگر مرد است پاها را از سه انگشت تا یک وجب از هم باز بگذارد و اگر زن است پاها را به هم بچسباند.

پانویس

منابع

• امام خمینی، رساله توضیح المسائل